CLICK HERE FOR FREE BLOG LAYOUTS, LINK BUTTONS AND MORE! »

dinsdag 4 december 2012

het vervolg....


Zo er is helaas toch weer een tijdje overheen gegaan voordat ik hier weer ben.
Maar goed ik ben er nu...
En ja wat waren de afgelopen 2 uur weer verschrikkelijk...

Vorige keer had ik het over mijn diagnose.
Deze kreeg ik dus begin dit jaar.
Door deze diagnose is er heel veel veranderd in mijn leven.
De grootste verandering is mijn contact, band, liefdes verhouding met mijn man.
We waren 9 oktober jl 2 jaar getrouwd. We komen pas net kijken zou j zeggen...
Maar ik kan je vertellen we hebben al heel veel op ons bordje gehad samen..

Het jaar voordat we trouwden werd ik voor het eerst ziek ( september 2009).
Ik raakte daardoor in december 2009 mijn baan kwijt. Dus was ik ziek ( toendertijd dachten ze een burn-out) en vanwegen mijn leeftijd en werkervaring kreeg ik maar 4 maanden ww.
Na deze 4 maanden ging ik noodgedwongen weer aan het werk. Simpelweg omdat we een koophuis hebben met een niet al te zuinige hypotheek en de rekeningen gewoon doorgaan.
Ik ging wel laag drempelig werk doen hulp in de huishouding...
Dit ging best goed al was het maar voor 15 tot 20 uur in de week...
Het verdiende niet zo veel maar iets was beter als niets!

Tot onze grote spijt ging in medio Mei/Juni het bedrijf waar mijn man werkte failliet.
Hij kwam in de molen van het UWV en het duurde maar liefst 2 maanden voordat hij iets van zijn geld kreeg.
Maar de rekeningen bleven gewoon binnen komen en er stond over 5 maanden een bruiloft voor de deur.
Wat moesten we in godsnaam doen....?
Beide ouders werden opgeroepen en er volgende een soort van spoed beraad over hoe we hier het beste van konden maken...
Omdat wij door de bomen het bos niet meer zagen was het fijn om anderen er eens een blik op te laten werpen.
Na dit gesprek, wat maatregelen en aanpassingen waren we er een beetje uit we zouden het redden totdat mijn man weer salaris of een uitkering kreeg.
Gelukkig was dit na 2 maanden geregeld en had hij de maand erna al weer een nieuwe baan.

In december 2010 kreeg ik vanuit mijn huiige werk als hulp in de huishouding de mogelijkhid geboden om te solliciteren naar een opleiding als verzorgende IG. Omdat ik merkte dat ik langzaam de druk en de verantwoordelijkheid in een baan weer op ging zoeken heb ik deze kans met beide handen aangegrepen.
Ik solliciteerde en in februari 2011 begon ik als leerling verzorgende IG.

Super enthousiast begon ik aan mijn nieuwe opleiding..
Maa rwel op de Melanie manier.. Helemaal perfect!
Nieuwe tas, nieuw collegeblok, nieuwe agenda, nieuwe pennen....
Ik was er helemaal klaar voor..
Ik heb me er echt voor 1000% ingezet.
Op mijn stage ging het prima, ik kreeg alleen alijd als feedback mee dat ik mezelf de tijd moest gunnen om iets de leren. En dat ik niet alles meteen goed hoefde te doen omdat ik nog leerling was.
Maar in mijn ogen was het één keer kijken, één keer samen doen en daarna alleen.
Ook mijn opdrachten maakte ik een stuk moeilijker en een stuk uitgebreider dan ik eigenlijk hoefde...
Ik legde mezelf daardoor een enorme druk op en ik wist niet hoe ik het moest stoppen.
Omdat ik in mijn prive leven ook alles perfect wilde doen (goede vrouw, goede dochter, goede vriendin, schoon huis... enz..) werd het me n september 2011 allemaal te veel.
Weer een burn-out......
Ik melde me ziek op de opleiding maar omdat het een betaalde opleiding was moest ik ook naar een arboarts.Deze arboats verklaarde mij 100% arbeidsongeschikt.
Mijn werkgever  was daar niet blij mee en ik kreeg drijg brieven en telefoontjes.
Deze werkte niet echt in het voordeel van mijn genezing en na een gesprek bij de arboarts samen met mijn werkgever besloten we dat ik binnen afzienbare tijd niet aan de eisen van de opleiding kon voldoen en werd mijn contract beeindigd.
Nu zat ik alweer zonder werk.....
Maar in deze tijd ging ik wel naar een psychloog. De psycholoog werkte samen met een psychiater en na een tijden kreeg ik naast de gesprekken ook medicatie voorgeschreven. Anti-depressiva.

Na een aantal gesprekken en bezoeken aan de psychiater kwamen we erachter dat er meer aan de hand was dat een burn/out met depressie. Ik had ook periode warin ik super euforisch was en waarneer ik dacht dat ik de wereld aankon...
Al snel kreeg ik bij de anti-depressiva een stemmingsstabilisator.
Maar de nachten waren een hel en de stemmingen bleven, de medicatie werd verhoogd en kreeg er ook nog een medicijn bij tegen evenuele psychose waarvan ik ook nog een sgoed kon slapen.

Na een periode van een half jaar blek toch dat ik een te complex ziektebeeld had voor deze praktijk en werd ik doorverwezen naar een instantie die gespecialiseerd in op mensen met stemmingswisseligen.
Voor het eerst werd het vermoeden uitgesproken dat ik misschien wel een bipolaire stoornis had.


Wordt vervolgd......
Liefs Mel
Photobucket











0 reacties:

Een reactie posten